Diagnostyka laboratoryjna psów i kotów

OPIS KSIĄŻki:

Wśród podręczników dla lekarzy i studentów weterynarii oraz weterynaryjnych diagnostów laboratoryjnych, które pojawiły się na rynku wydawniczym w ostatnim czasie, zwraca uwagę nowoczesna i wyjątkowo praktyczna książka, Diagnostyka laboratoryjna psów i kotów. Jest to przekład oryginalnego niemieckiego I wydania, które ukazało się w 2019 roku.
Autorzy podręcznika – prof. Ilse Schwendenwein (Plattform Labordiagnostik, Department für Pathobiologie, Veterinärmedizinische Universität Wien) i prof. Andreas Moritz (Klinik für Kleintiere, Innere Medizin, Universität Gießen) – są uznanymi specjalistami w zakresie patologii klinicznej małych zwierząt, o znacznym dorobku publikacyjnym.
Autorzy nadali podręcznikowi oryginalną, ciekawą formę, wykorzystując do przekazania wiedzy bardzo rozbudowane algorytmy. Pozwalają one czytelnikowi na samodzielną analizę problemów (konkretnych przypadków klinicznych) i dają możliwość weryfikacji hipotez. Alfabetyczne uszeregowanie wskaźników, które należałoby zbadać podczas stawiania diagnozy, umożliwia szybkie odnalezienie potrzebnych informacji. Opracowanie zawiera duży zasób wiadomości z pogranicza praktyki klinicznej i laboratoryjnej, co pozwala na lepsze zrozumienie opisywanych zagadnień i interpretację wyników. Bogata, doskonałej jakości dokumentacja fotograficzna będzie z pewnością pomocna w niejednym weterynaryjnym laboratorium diagnostycznym.
Z wyrazami uznania dla Autorów i Wydawnictwa, które udostępniło książkę polskim czytelnikom.
Prof. dr hab. Anna Winnicka, Specjalista w zakresie weterynaryjnej diagnostyki laboratoryjnej, Kierownik Zakładu Patologii Zwierząt, Katedra Patologii i Diagnostyki Laboratoryjnej, Instytut Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie

Diagnostyka laboratoryjna psów i kotów to książka niezbędna każdemu lekarzowi praktykowi zajmującemu się tymi zwierzętami. Jej unikalność polega na całościowym podejściu do laboratoryjnych badań dodatkowych, które są konieczne zarówno w procesie diagnostycznym, jak i w monitorowaniu leczenia. Zagadnienia związane z tą dyscypliną medycyny autorzy umieszczają na istotnym miejscu w procesie tzw. myślenia klinicznego. Podkreślają wyraźnie, że zaskakujące niejednokrotnie wyniki mogą być skutkiem błędów przedlaboratoryjnych, a nieporozumienia interpretacyjne – następstwem oderwania badań laboratoryjnych od kontekstu klinicznego.
Krytyczne podejście do interpretacji wyników stanowi największą wartość tej publikacji. Autorzy zaznaczają już na samym początku, że nie leczymy wyników badań laboratoryjnych, a pacjenta. To niezwykle ważne przesłanie pozamerytoryczne książki.
Bardzo polecam Diagnostykę laboratoryjną psów i kotów nie tylko lekarzom weterynarii praktykom i diagnostom laboratoryjnym, ale także studentom medycyny weterynaryjnej – ważne, aby od samego początku swej drogi zawodowej utrwalali prawidłowe „odruchy” diagnostyczne i kliniczne.
prof. dr hab. Roman Lechowski, specjalista chorób psów i kotów, kierownik Zakładu Chorób Wewnętrznych Małych Zwierząt, Instytut Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie

Na początku zostały wyjaśnione reguły korzystania z dorobku medycyny laboratoryjnej, podsumowane w 10 zasadach. Dalej przedstawiono krok po kroku najważniejsze techniki laboratoryjne oraz obrazy mikroskopowe wyników badań z zakresu hematologii, cytologii i badania osadu moczu. Po krótkiej prezentacji sposobów korzystania z algorytmów, czytelnik ma możliwość prześledzenia, jak wyniki testów laboratoryjnych wyjaśniają różne objawy kliniczne. Wybrane algorytmy przedstawiają sposób interpretacji uzyskanych wyników i dalszy możliwy przebieg badań, który pozwoli na wyjaśnienie zaburzeń. W Przeglądzie badań, w kolejności alfabetycznej, zaprezentowano najważniejsze badania laboratoryjne. W sposób syntetyczny podsumowane zostały wskazania do wykonywania tych badań, wskazówki, jak najlepiej przygotować materiał biologiczny, z uwzględnieniem jego trwałości, a także informacje dotyczące różnicy krytycznej badanego parametru u psów i kotów i wartości krytycznych oraz dopuszczalnego i obserwowanego zakresu wahań.
Fragment Wstępu